Czym różni się windykator od komornika

PRAWNE ASPEKTY WINDYKACJI CZ. I
Zgodnie z polskim prawem dłużnik nie ponosi odpowiedzialności karnej za zaciągnięte zobowiązania. Dłużnik może odpowiadać karnie jedynie w przypadku udowodnienia mu zamiaru oszustwa. Taki zamiar jednak musi się pojawić najpóźniej w chwili powstania zobowiązania. Tempo prowadzenia postępowania sądowego i czas, w którym zapadnie orzeczenie kończące, są wypadkową szybkości działania sądu i stron. Postępowania sądowe w Polsce trwają bardzo długo. Każda sprawa wiąże się również z dodatkowymi kosztami tj. oplata sądowa, ewentualne koszty adwokackie, opłaty skarbowe itp. Dla Wierzycieli jest też pewne utrudnienie tzn. udowodnienie roszczenia. To wierzyciel musi udowodnić fakt powstania długu za pomocą dowodów. Zgodnie powiem z art. 6 kodeksu cywilnego „Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Windykacja na drodze prawnej składa się z trzech etapów: etap polubowny, etap sądowy i etap komorniczy. Etap polubowny obejmuje m.in.: wysyłanie wezwań do zapłaty, wszelką korespondencję pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem, rozmowy telefoniczne, kontakty bezpośrednie, jak również zbieranie wszelkiej informacji o dłużniku, które wykorzystane zostaną w następnym etapie windykacji. W odpowiedzi np. dłużnik może uznać swój dług co bardzo ułatwi postępowanie sądowe. Firmy windykacyjne często pomijają fakt, że wezwanie do zapłaty wierzyciel wysyła dłużnikowi listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru – drugi egzemplarz pozostaje w biurze windykatora. Potwierdzenie odbioru jest dowodem, że dłużnik otrzymał skierowane do niego wezwanie. Warto pamiętać, że dłużnik też ma Prawo skierowania do wierzyciela korespondencji np. z propozycją ugody, indywidualnym planem spłaty. W przypadku wierzyciela nie ma znaczenia dla późniejszego postępowania sądowego ile razy wierzyciel będzie wyzywać dłużnika do zapłaty, ważne jest, aby takie wezwanie zostało przynajmniej raz prawidłowo wysłane. Jeśli takie wezwanie nie zostało wysłane i pozew przeciwko dłużnikowi nie został złożony, zgodnie z art. 101 kodeksu postępowania sądowego (Dz.U z 1964. Nr 43 poz.296 z późniejszymi zmianami) – zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództw, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Oznacza to, że Wierzyciel może wygrać sprawę sądową lecz będzie musiał pokryć koszty postępowania sądowego, w tym koszt zastępstwa procesowego np. honorarium adwokata dłużnika, jeśli ten będzie miał profesjonalnego pełnomocnika.
Dla firmy windykacyjnej lub wierzyciela bardzo ważnym jest UZNANIE DŁUGU przez dłużnika. Wierzyciel bowiem, chcąc przeprowadzić postępowanie sądowe w najbardziej dogodny sposób, musi dysponować odpowiednimi dokumentami. Uznanie długu wierzyciel może uzyskać od Dłużnika w postaci zobowiązania do zapłaty np. w ratach. Uznanie długu, aby było Skuteczne musi:
1. Zawierać wyraźne lub dorozumiane, że dłużnik uznaje całość roszczenia za bezsporne i wymagalne.
2. Być podpisane przez osoby umocowane do reprezentowania przez dłużnika.
Pamiętajmy, że uznanie długu w formie jednostronnego oświadczenia woli jest dużo korzystniejsze dla wierzyciela, gdyż w tym układzie wierzyciel może (lecz nie musi) uwzględniać warunki spłaty zadłużenia wskazane w zobowiązaniu dłużnika. Pamiętajmy również, że wierzyciel w przypadku, gdy te warunki nie odpowiadają mu – np. z uwagi na zbyt długie terminy spłaty, może skierować sprawę na drogę postępowania sądowego, argumentując, że dłużnik uznał dług z chwilą podpisania zobowiązania do zapłaty, ale wskazał w nim bardzo odległe terminy, których wierzyciel nie akceptuje. Uznanie długu może przybierać również formę ugody. Różni się ona od zobowiązania tym, że jest oświadczeniem woli obu stron tzn. dłużnika i wierzyciela. Jeżeli więc strony ustalają w niej warunki spłaty, wierzyciel musi je respektować i może skierować sprawę do sądu wyłącznie w przypadku naruszenia warunków ugody przez dłużnika.

W przypadku braku reakcji na wezwania do zapłaty, to jest w przy w przypadku nieuregulowania długu, wierzyciel może przejść do drugiego etapu windykacji – ETAPU SĄDOWEGO. W zależności od kwoty dochodzonego roszczenia, tytułu zobowiązania oraz posiadanych dokumentów wierzyciel może zastosować jeden z rodzajów postępowań sądowych.
Ważne jest, aby pozew został złożony do sądu rzeczowo i miejscowo właściwego do rozpoznania sprawy. Zgodnie z art. 16 kodeksu postępowania sądowego zasadą jest rozpoznanie wszystkich spraw przez sądy rejonowe, z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość sądów okręgowych. Do właściwości sądów rejonowych należą sprawy, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza 75.000,00 złotych. W sprawach drobnych, należących do właściwości sądów rejonowych, zostało wprowadzone postępowanie uproszczone, aby usprawnić i przyspieszyć orzekanie. Za sprawy drobne ustawodawca uznaje:
• Sprawy, w których roszczenia wynikają z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10.000,00 złotych, oraz sprawy, w których roszczenia wynikają z rękojmi, gwarancji jakości lub niezgodności towaru konsumpcyjnego
• Sprawy o zapłatę czynszu z tytułu najmu lokali mieszkalnych, opłat obciążających najemców, opłat z tytułu korzystania z lokalu mieszkalnego bez względu na wartość przedmiotu sporu.
POSTĘPOWANIE NAKAZOWE jest postępowaniem odrębnym i charakteryzuje się znacznym uproszczeniem i przyspieszeniem. Rozpoznanie sprawy w trybie nakazowym polega na tym, że na podstawie pozwu i dołączonych do niego załączników sąd wydaje nakaz zapłaty, w którym dłużnikowi poleca się spełnić określone świadczenie. Szybkość postępowania nakazowego wiąże się przede wszystkim z tym, iż rozpoznanie sprawy następuje na posiedzeniu niejawnym. Odpada więc oczekiwanie na wyznaczenie terminu rozprawy, problem z odroczeniami i wzywania osób, a także postępowanie dowodowe. Uznając, iż powództwo złożone w postępowaniu nakazowym zasługuje na uwzględnienie, sąd przy wydawaniu nakazu zapłaty orzeka, że pozwany w terminie 2 tygodni od doręczenia mu nakazu zapłaty zaspokoi roszczenie wraz z kosztami lub wniesie w tym terminie zarzutu. Dla wierzycieli nakaz ten ma jeszcze jeden niewątpliwie duży plus, a Mianowice nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wykonalny jest bez nadania mu klauzuli wykonalności, wydany na podstawie weksla staje się natychmiast wykonalny po upływie terminu zaspokojenia roszczenia. Niewniesienie przez pozwanego skutecznie zarzutów od nakazu zapłaty powoduje jego uprawomocnienie się.

Szybsze od zwykłego i znaczenie odformalizowane jest także postępowanie upominawcze. W postępowaniu tym sąd rejonowy lub okręgowy, rozpoznając sprawę na posiedzeniu niejawnym, wydaje nakaz, jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego. Od postępowania nakazowego odróżnia je mniejszy formalizm, gdyż powód, składając pozew w postępowaniu upominawczym, nie musi wykazywać zasadności swojego roszczenia z pomocą dołączonych dokumentów. Wystarczy, że poda okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie w sposób niebudzący wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy.

Źródło: ANNA OSMAN – PRAWNE ASPEKTY WINDYKACJI

FINANCE GROUP – DORADCY FINANSOWI
telefon: +48 735 044 743
www.finance-group.eu
e-mail: biuro@finance-froup.eu